W dniu dzisiejszym , zaraz po szybkim śniadanku, Damian odebrał wynajęte auto i wyjechaliśmy na wycieczkę.
Po drodze w okolicach Manavgatu i Oymapınar przejeżdżaliśmy przez tereny zniszczone przez niedawne pożary w Turcji. Całe wzgórza, korzenie drzew-wszystko spalone.Zobaczcie sami.
Po drodze mijaliśmy tuż przy drodze dojazdowej, jeszcze przed wjazdem na teren elektrowni wodnej bardzo długi odcinek rzymskiego akweduktu, biegnący przez tereny uprawne. Akwedukt ten, dostarczający wodę pitną do położonego na wybrzeżu miasta Side, został zbudowany w II wieku n.e., a w III wieku wyremontowany. Akwedukt rozpoczyna się przy źródle krasowym Dumanlı, największym tego rodzaju źródle na całym świecie. Dostarcza ono 1/3 całkowitej objętości wody spływającej w doliny pod postacią rzeki Manavgat. Sama nazwa źródła – Dumanlı oznacza „Zamglone” i wywodzi się od wodnej mgiełki stale unoszącej się w miejscu, gdzie wody krasowe wypływają z ogromną prędkością na powierzchnię.
Pierwszym naszym przystankiem była tama Oymapınar. Historia zbiornika Oymapınar zaczęła się w momencie budowy na rzece Manavgat zapory noszącej właśnie nazwę Oymapınar (czyli Wyrzeźbione Źródło). Rzeka Manavgat, w czasach antycznych znana jako Til lub Melas, ma swoje źródła na zboczach gór Taurus, z których spływa do Morza Śródziemnego, w okolicach miasta Manavgat. Zaporę Oymapınar postawiono na niej w 1984 roku, w celu zapewnienia dostaw prądu miastom położonym wzdłuż wybrzeża.
trzeba było przejechać przez tunel wydrążony w skale
widok na tamę
autko ledwo dawało radę pod górkę 🙁
Następnie udaliśmy się do tzw. Green Canyonu(Zielony Kanion)- o szmaragdowym kolorze wody. Kanion znajduje się w górach i ogranicza go ogromna na wysokość 185m tama. To malownicze miejsce – rezerwat przyrody -znajduje się w Górach Taurus na rzecze Manavgat.Przepiękne widoki, cisza i spokój. Warto było nawet w takim upale zobaczyć to miejsce.
widok z góry ( zapożyczony z Internetu)
oraz ze stateczku ( z Internetu)
a tu nasze foteczki :
pomimo upału humory dopisywały…
Następnie udaliśmy się w stronę wodospadu Manavgat.
Wodospad Manavgat (Manavgat Șelalesi) położony jest w mieście Manavgat, na rzece również noszącej taką samą nazwę.Sam wodospad wygląda dość skromnie,w porównaniu z wodospadami Niagara – ale jest to punkt polecany turystom do obejrzenia , którzy odpoczywają na Riwierze Tureckiej w okolicach Side. Wodospad położony jest na terenie parku, w którym znajdują się liczne restauracje oraz sklepy z pamiątkami i odzieżą. Można tu sobie zrobić nawet zdjęcie z papugą.
chwila odpoczynku z chłodnym napojem w cieniu przy szumie wodospadu 🙂
Po dojściu do parkingu, przez chwilkę zastanawialiśmy się, który to był nasz …
Ruszyliśmy w dalszą drogę do Alanyi, ale po drodze zrobiliśmy przystanek na dzikiej plaży. Orzeżwiająca kąpiel była potrzebna 🙂
Nabraliśmy sił do zwiedzania miasta Alanya.
Alanya to miasto położone nad Morzem Śródziemnym przy Zatoce Antalya i Półwyspie Anatolijskim, które dzięki niezwykłemu ukształtowaniu terenu i pięknemu wybrzeżu stanowi raj dla wczasowiczów.W starożytności mówiąc o Alanyi Grecy używali terminu „Korakezjon”, natomiast Rzymianie „Coracesium”. Kolejno za czasów rządów bizantyjskich miastu nadano nazwę „Kaloronos”, co znaczy „Piękna Góra”. Dopiero w XIII wieku za sprawą sułtana Alaeddina Keykubada powstało określenie najbardziej zbliżone dzisiejszej nazwie – „Alayie”.W takim wydaniu znana obecnie turystyczna miejscowość funkcjonowała do 1935 roku, a właśnie wtedy Mustafa Kemal Atatürk – założyciel Tureckiej Republiki nadał miastu nazwę Alanya.
Po wyjściu z parkingu udaliśmy się w stronę portu.Piękne widoki zachwycały.
Przy porcie widać wieżę KIZILKULE – Na klifie wznoszącym się nad plażą Kleopatry usytuowana jest XIII-wieczna Czerwona Wieża, która wchodzi w skład obronnego kompleksu miejskiego. Obiekt stanowi symbol miasta, a uwagę turystów przyciąga niezwykła architektura. Wieża posiada osiem ścian bocznych i mocno pomarańczowy kolor, który wyróżnia się na tle zielonej roślinności porastającej wzniesienie. Głównym celem, dla którego powstał budynek była obrona Alanyi przez najazdami wrogich statków wyłaniających się zza morskiego horyzontu. Dzięki wypatrywaniu niebezpieczeństwa, mieszkańcy mogli obronić port i uchronić mieszkańców. Kolejno wieżę przejęło wojsko stacjonujące w mieście, a od XX wieku na pierwszym piętrze obiektu mieści się miejskie Muzeum Etnograficzne.
Została wybudowana w czasach Alaaddina Keykubada, miała na celu ochronę wzgórza. Każdego dnia 40 żołnierzy doglądało z wieży tego, co dzieje się na morzu. Wieża nie była czerwona, stała się nią jednak w latach 50 XX wieku, gdy odrestaurowano ją przy okazji budowy portu. Wyłożono ją wówczas czerwoną cegłą, stąd też jej nazwa Kızıl Kule. Schodów na górę jest mnóstwo, jednak warto się poświecić dla widoku, który czeka na szczycie! Zobaczycie widok na port z góry oraz na przepiękne wzgórze Kale.
Przeszliśmy wąskim przejściem obok małej plażyczki Tersane Beach z pięknymi widokami.
Z lewej strony widać wejście do stoczni Tersane, zwanej również Stocznią Sułtana dwóch mórz znajduje się od strony wybrzeża, turyści mogą odkryć jej wnętrze od strony morza, wybierając się na wycieczkę rejsową po okolicy.
po drodze mijaliśmy Pana, który wyciskał sok ze świeżych pomarańczy- i jak tu nie spróbować? Był baaaardzo dobry. 
Po krótkim odpoczynku udaliśmy się w trasę do murów zamku Kalesi. Po drodze piękne widoki na panoramę Alanyi. Oceńcie sami.
Pięknie spędzony czas. Było warto, może jeszcze tu wrócimy? Ale na koniec jeszcze chłopaki nie oparły się kąpieli.
I czas na powrót.
A w hotelu – Brasilian Show.
