Po śniadaniu pojehaliśmy po Zuzię i Michała, a następnie razem z nimi na parking pod Pearl Harbor.
PEARL HARBOR-– historyczna baza United States Navy na hawajskiej wyspie Oʻahu, nazwana od zatoki, którą zajmuje. Współczesna baza nosi nazwę Joint Base Pearl Harbor-Hickam i jest połączeniem bazy marynarki i należącej do lotnictwa amerykańskiego wcześniejszej Hickam Air Force Base.
.https://pl.wikipedia.org/wiki/Pearl_Harbor
Jest to miejsce poświęcone wydarzeniom ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku, w wyniku którego zginęło ponad 2400 amerykanów i zatonęły dwanaście statków. Strona zawiera Pomnik USS Arizona, pomnik USS Utah , pomnik USS Oklahoma , sześć domków starszego bosmana na wyspie Ford , koi przystanie F6, F7 i F8, które wchodziły w skład Battleship Row ,i centrum dla zwiedzających w Halawa Landing. W centrum dla zwiedzających i parku znajduje galerie poświęcone Pacific teatru działań wojennych ii wojny światowej , kino, w którym wyświetlany jest film o ataku, i pamiątkowy rzeźba. Goście mogą dostać się na prom do pomnika Arizona . W pobliżu znajduje się pomnik USS Missouri memorial, muzeum USS Bowfin i Muzeum lotnictwa na Pearl Harbor , które są uważane za zabytków marynarki kompleksu Pearl Harbor.
Ten dzień zapamiętam na zawsze.
Po przejściu przez bramki, zaczęliśmy zwiedzać muzea, a następnie udaliśmy się na rejs statkiem do USS Arizona Memorial.pomnik upamiętniający miejsce spoczynku 1102 marynarzy, którzy zginęli na pancerniku USS Arizona podczas ataku japońskich sił zbrojnych na Pearl Harbor 7 grudnia 1941.
Po wyjściu ze statku i zrobieniu kilku zdjęć zaczęło mi być niedobrze. Tak jakbym miała zaraz zwymiotować, jeżdzio mi w brzuchu, robiło mi się słabo, Osttakiem sil dotarłam na ławkę i siedziałam z głową w dół. Jednak czułam się coraz gorzej. Po jakiejść podeszła do mnie moja ekipa ( podobno Adrian powiedział, że źle się czuję). Słyszałam jakby w spowolnionym tempie co do mnie mówią. Czułam, że za chwilę zemdleję, było mi słabo, chciało mi się wymiotować ( nie wiem jakim cudem udało mi się to powstrzymać-było bawrdzo blisko). W głowie miałam, że pisałaby o mnie gazety – Polsa, która zwymiotowała na pomnik Arizona Memorial !!!! Ta chwila była jedną z najgorszych w moim życiu.
Michał poprosił o pomoc przewodnika i jak tylko mogliśmy to weszliśmy pierwsi na pokład statku powrotnego. Damian prowadził mnie, bo nie miałam siły iść, Po dopłynięciu strażniczka podprowadziła nas do toale, a Damian poszeł kupić wodę do picia i elektrolity. Wyszły mi zimne poty i zaczęło mi powoli przechodzić, Bałam się, że nie dam rady dzisiaj na wspinaczkę, która nas czekała.
Pojechaliśmy na jedzenie, a tam kolejna {niespodzianka: -rewolucja żołąkowa, ale oszczędzę wam szczegółów. Po tych wszystkich perypetiach dojechaliśmy pod krater Diamond Head.
Diamond Head (haw. Lēahi) − wygasły stożek wulkaniczny znajdujący się na wyspie Oʻahu na Hawajach, ok. 8 km na wschód od Honolulu, powstały w wyniku erupcji, która miała miejsce około 150 000 lat temu. Jest to bardzo popularne miejsce odwiedzane często przez turystów ze względu na widoki, rozpościerające się na centrum miasta oraz plażę Waikīkī.
Kompleks powstał w wyniku wybuchu wulkanu Koʻolau, Seria erupcji w tym kompleksie doprowadziła do powstania wielu charakterystycznych miejsc wyspy Oʻahu, takich jak: Punchbowl Crater, Hanauma Bay, Koko Crater i Mānana Islan. Diamond Head, podobnie jak reszta Honolulu Volcanics Series, jest znacznie młodsza niż główna część łańcucha górskiego Ko’olau, który liczy około 2,6 miliona lat. Wiek Diamond Head oszacowano na ok. 200 000 lat. Ściany krateru, licząc od podstawy, wznoszą się średnio na wysokość około 200 m, a w najwyższym punkcie mają 232 metry.Jego ostatni wybuch miał miejsce 150 000 lat temu, więc dziś jest już wygasły.Rdzenni Hawajczycy nazywają stożek Lēahi, co oznacza „brew tuńczyka”. Określenie to wzięło się stąd, że gdy patrzy się na niego od strony plaży Waikīkī można dostrzec pewne podobieństwo do tuńczyka. Jego angielskie określenie powstało w XIX wieku, kiedy to brytyjscy marynarze pomylili osadzone w skale i połyskujące w słońcu kryształy kalcytu z diamentami.
Na szczyt krateru wiedzie ponad kilometrowej długości trasa turystyczna. Na szczycie znajduje się wybudowany w 1908 r. taras widokowy, dawna platforma obserwacyjna artylerii nadbrzeżnej, z którego rozciąga się doskonały widok zarówno na ocean jak i pobliską plażę Waikīkī.Wulkan stał się symbolem Hawajów i na całym świecie jest z nimi kojarzony, wiele pamiątek z wysp i nadmorskich sklepów nosi jego emblemat, a nazwa jest często wykorzystywana w celach komercyjnych.
Wspinaczka dała nam się we znaki, gdyż byliśmy tak ok.14:00 , a słońce nie jest dobrym pomocnikiem. Jednak daliśmy radę, a widok był tego wart.
Po zejściu na dół, wróciliśmy do hoteli, żeby się wykąpać i przebrać, bo czekał nas odpoczynek na plaży Waikiki Beach, gdzie zostaliśmy do zachodu słońca.
Następnie przeszliśmy się najbardziej rozrywkową nocą ulicą prze Waikiki – Kalākaua Ave.
Zatrzymaliśmy się na zdjęcia przy pomniku Duke Paoa Kahanamoku, który w dniu dzisiejszym, był przyozdobiony wieńcami LEI z żywych kwiatów.
I tak minął nam kolejny dzień na Hawajach.
trasa: 37,5 mili
zapraszam na dzisiejszą fotorelację: